ความรัก

                    ความรัก

                                  ความรักเหมือนโรคา    บันดาลตาให้มืดมน
                          ไม่ยินและไม่ยล                   อุปสรรคะใดใด
                          ความรักเหมือนโคถึก           กำลังคึกผิขังไว้
                          ก็โลดจากคอกไป                บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
                          ถึงหากจะผูกไว้                    ก็ดึงไปด้วยกำลัง
                          ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง                   บ หวนคิดถึงเจ็บกาย

                            (บทละครพูดคำฉันท์ : มัทนะพาธา : รัชกาลที่ ๖)

คำเตือน : ในวันแห่งความรักนี้ ๑๔ กุมภาพันธ์
              ความรักมีทั้งคุณและโทษ เมื่อรักสมหวังก็จะสดใส แช่มชื่น เมื่อความรักกลายเป็นความหลง ขาดสติไม่ไตร่ตรองรักก็มีโทษ 
             ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ความรัก ความหลง ทำให้ตาบอด (ตาใจบอดจ๊ะ)ไม่ฟังใคร ในที่สุดก็

ชอกช้ำเจ็บปวด